TINU | Διάμεση σωληναριακή νεφρίτιδα και ραγοειδίτιδα

Διάμεση Σωληναριακή Νεφρίτιδα και Ραγοειδίτιδα

Tubulointerstitial Nephritis and Uveitis (TINU)

Το Σύνδρομο της Διάμεσης Σωληναριακής Νεφρίτιδας και Ραγοειδίτιδας είναι μία σπάνια μορφή μη κοκκιωμματώδους πρόσθιας Ραγοειδίτιδας που μπορεί να εμφανισθεί σε ασθενείς με Διάμεση Σωληναριακή Νεφρίτιδα. Περιγράθηκε πρώτη φορά το 1975 από τον Dobrin και τους συνεργάτες του. Η Ραγοειδίτιδα είναι συνήθως ήπια και η Νεφρίτιδα συνήθως αυτοπεριοριζόμενη. Παρόλο αυτά περιπτώσεις χρόνιας ραγοειδίτιδας και νεφρικής ανεπάρκειας έχουν περιγραφεί.

Η αιτιολογία της είναι άγνωστη. Η ύπαρξη συγκεκριμένων HLA γενοτύπων (HLA-DQA1*01:04 και DRB1*14) αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης Διάμεσης Σωληναριακής Νεφρίτιδας και Ραγοειδίτιδας (TINU) στον πληθυσμό. Φάρμακα (αντιβιοτικά, μη Στεροειδή αντιφλεγμονώδη) έχουν ενοχοποιηθεί για την πρόκληση αντίδραση Υπερευαισθησίας και ανοσολογική αντίδραση.

Εμφανίζεται στο 65% των ασθενών με διαγνωσμένη Διάμεση Σωληναριακή Νεφρίτιδα. Προσβάλλει συχνότερα γυναίκες νεαρής ηλικίας, μέσου όρου 15 ετών (9-74 ετών).

Οι ασθενείς παρουσιάζονται με τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της πρόσθιας ραγοειδίτιδας (πόνος, ερυθρότητα, μειωμένη όραση και φωτοφοβία). Γι΄αυτό πολλές φορές χαρακτηρίζεται σαν ιδιοπαθής πρόσθια ραγοειδίτιδα, αν δεν γίνει διερεύνηση της Νεφρικής λειτουργίας. Τα συμπτώματα των ασθενών με Διάμεση Σωληναριακή Νεφρίτιδα είναι μη ειδικά και περιλαμβάνουν πυρετό, κακουχία, κούραση και πόνο στα πλευρά. Η γενική κακουχία μπορεί να προηγείται των οφθαλμικών συμπτωμάτων και πρέπει να διευκρινισθεί κατά την διάρκεια του ιστορικού. Τα οφθαλμικά ευρήματα προηγούνται των νεφρικών στο 21% των περιπτώσεων κατά 2 μήνες, μπορεί να εμφανισθούν ταυτόχρονα στο 15% των περιπτώσεων ή να έπονται των νεφρικών στο 65% των περιπτώσεων.

Τα ευρήματα από την οφθαλμολογική εξέταση είναι τα τυπικά της πρόσθιας ραγοειδίτιδας με λεπτά κερατικά ιζήματα περιφερικές πρόσθιες συνέχειες, οπίσθιες συνέχειες, κύτταρα και πρωτείνες στον πρόσθιο θάλαμο, και εμφανίζονται μόνο στο πρόσθιο ημιμόριο. Σπάνια έχουν περιγραφεί περιστατικά οπίσθιας ραγοειδίτιδας, πανραγοειδίτιδας και διάμεσης ραγοειδίτιδας.

Από τις εργαστηριακές εξετάσεις ανευρίσκονται αυξημένες τιμές β2-μικροσφαιρίνης στο αίμα και στα ούρα. Η εξέταση των ούρων αποκαλύπτει πρωτεινουρία, παρουσία ηωσινοφίλων, πυουρία, αιματουρία και παρουσία σακχάρου. Η αύξηση της ουρίας και της κρεατινίνης ανευρίσκεται στις εξετάσεις αίματος. Η οριστική διάγνωση της Διάμεσης Σωληναριακής Νεφρίτιδας γίνεται μόνο μέσω βιοψίας των νεφρών. Η βιοψία των νεφρών ασθενών με Διάμεση Σωληναριακή Νεφρίτιδα δείχνει κύτταρα φλεγμονής (λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα, ιστιοκύτταρα) και οίδημα. Τα σπειράματα και τα αγγεία δεν προσβάλλονται.

Η θεραπεία της πρόσθιας ραγοειδίτιδας περιλαμβάνει την χρήση τοπικών κορτικοστεροειδών. Αν η νεφρική λειτουργία δεν αποκατασταθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, τότε προτείνεται η χρήση ενδοφλέβιας ή από το στόμα χορηγούμενης κορτιζόνης. Η εμφάνιση οφθαλμικών επιπλοκών είναι σπάνια. Η ραγοειδίτιδα συνήθως διαρκεί περισσότερο από την νεφρίτιδα και απαιτεί θεραπεία που μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από 1 χρόνο. Υποτροπές οφθαλμικής φλεγμονής είναι συχνές, ενώ η νεφρίτιδα σπάνια υποτροπιάζει. Η νεφρίτιδα συνήθως ιάται αλλά έχουν περιγραφεί και περιστατικά που καταλήγουν σε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια. Η συνεργασία νεφρολόγου και οφθαλμιάτρου είναι απαραίτητη για την επίλυση της προσβολής των νεφρών και των οφθαλμών.

Η Οξεία Διάμεση Νεφρίτιδα διαγιγνώσκεται ιστοπαθολογικά ή κλινικά όταν πληρούνται και τα 3 ακόλουθα κριτήρια:

1. Αυξημένη τιμή στο ορό της Κρεατινίνης

2. Παθολογική εξέταση των ούρων με αυξημένη β2-μικροσφαιρίνη (>300μg/L), πρωτεινουρία, ηωσινόφιλα, πυουρία, λευκοκυτταρικοί κύλινδροι και νορμογλυκαιμική γλυκοζουρία

3. Συστηματική νόσο τουλάχιστον διάρκειας 2 βδομάδων με συνδυασμό πυρετού, ανορεξίας, κούρασης, εξανθήματος, πόνος στην κοιλιακή χώρα, αρθραλγία, μυαλγία, αναιμία, μη φυσιολογική ηπατική λειτουργία ή αυξημένη ταχύτητα καθίζισης ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Τυπική Ραγοειδίτιδα που σχετίζεται με Οξεία Διάμεση Νεφρίτιδα θεωρείται αυτή που παρουσιάζεται με αμφοτερόπλευρη πρόσθια ραγοειδίτιδα με ή χωρίς διάμεση ή οπίσθια ραγοειδίτιδα, και ξεκινά λιγότερο από 2 μήνες πριν ή λιγότερο από 12 μήνες μετά την Οξεία Διάμεση Νεφρίτιδα.

Παρόλο που η έχουμε συνηθίσει την Ραγοειδίτιδα που σχετίζεται με Οξεία Διάμεση Νεφρίτιδα να την αναμένουμε κυρίως σαν πρόσθια ραγοειδίτιδα, υπάρχουν αναφορές για ευρήματα και από το οπίσθιο ημιμόριο σαν υαλίτιδα, οίδημα οπτικού νεύρου, snowballs ή snawbanking και αγγειίτιδα. Έχουν περιγραφεί περιστατικά με φλεγμονή του οπισθίου ημιμορίου χωρίς την προσβολή του πρόσθιου ημιμορίου. Σε αυτά τα περιστατικά η χρήση φλουοροαγγειογραφίας και Οπτικής τομογραφίας συνοχής (OCT) μπορεί να βοηθήσουν στην διάγνωση.

Αγγειωμάτωση του αμφιβληστοειδούς

Αγγειωμάτωση του αμφιβληστροειδούς

(νόσος von Hippel)

Τα τριχοειδικά αιμαγγειώματα του αμφιβληστροειδούς (αγγειωμάτωση του αμφιβληστροειδούς – νόσος του von Hippel) συνδυάζονται με συστηματικές βλέβες περίπου στο 25% των περιπτώσεων. Ο συνδυασμός οφθαλμικών και συστηματικών βλαβών αναφέρεται ως Σύνδρομο των Hippel-Lindau και είναι μία από τις φακωματώσεις. Τα αμφιβληστροειδικά αιμαγγειώματα είναι η συνηθέστερη εκδήλωση του συνδρόμου von Hippel-Lindau και συχνότερα το πρωιμότερο σημείο της νόσου. Η κληρονομικότητα ανήκει στον αυτοσωματικό επικρατητικό τύπο με ατελή διείσδυση και όψιμη εκφραστικότητα. Read More Αγγειωμάτωση του αμφιβληστοειδούς

Αλλεργική Επιπεφυκίτιδα

4 τύποι Αλλεργική Επιπεφυκίτιδας

Η οφθαλμική αλλεργία, γνωστή ως Αλλεργική επιπεφυκίτιδα περιλαμβάνει 4 οντότητες: την Εποχιακή αλλεργική επιπεφυκίτιδα, την Ολοετή αλλεργική επιπεφυκίτιδα, την Εαρινή κερατοεπιπεφυκίτιδα και την Ατοπική κερατοεπιπεφυκίτιδα. Read More Αλλεργική Επιπεφυκίτιδα

Βιολογικοί παράγοντες στην θεραπεία των οφθαλμικών φλεγμονών. Πότε και γιατί

Οι βιολογικοί παράγοντες χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά για τη θεραπεία της ραγοειδίτιδας στις αρχές της δεκαετίας 1990. Οι βιολογικοί παράγοντες στοχεύουν μεμονωμένα μόρια στη φλεγμονώδη διαδικασία, προσφέροντας πιο ειδική ανοσοκαταστολή. Read More Βιολογικοί παράγοντες στην θεραπεία των οφθαλμικών φλεγμονών. Πότε και γιατί

Διάμεση Ραγοειδίτιδα (αναλυτικό)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η διάμεση ραγοειδίτιδα είναι μία από τις τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες ραγοειδίτιδας, όπως προτάθηκε από την Διεθνή Ομάδα Μελέτης Ραγοειδίτιδας (IUSG)(1). Αυτό το σύστημα ταξινόμησης υποδιαιρεί την ενδοφθάλμια φλεγμονή σε πρόσθια, διάμεση, οπίσθια και πανραγοειδίτιδα, με βάση την κύρια ανατομική θέση της φλεγμονής. Στην διαμέση ραγοειδίτιδα, η ενδοφθάλμια φλεγμονή εντοπίζεται κυρίως στο υαλοειδές, στο περιφερικό αμφιβληστροειδή και στο ακτινωτό σώμα. Read More Διάμεση Ραγοειδίτιδα (αναλυτικό)

Διάμεση Ραγοειδίτιδα (συνοπτικό)

Στην Διάμεση Ραγοειδίτιδα η πρωτοπαθής θέση της φλεγμονής εντοπίζεται στην υαλοειδική κοιλότητα και η φλεγμονή μπορεί να ταξινομηθεί σαν Pars Planitis, Οπίσθια Κυκλίτιδα και Υαλίτιδα.Η Διάμεση Ραγοειδίτιδα εμφανίζεται σε τουλάχιστον 13% των περιπτώσεων ραγοειδίτιδας και είναι συνήθως μη λοίμωδης στην αιτιολογία. Read More Διάμεση Ραγοειδίτιδα (συνοπτικό)

Ελλειψοειδής Ζώνη στο OCT

Οι Φωτοϋποδοχείς είναι έχουν υψηλή μεταβολική δραστηριότητα και απαιτούν υψηλά επίπεδα ενέργειας. Για να καλύψουν αυτές τις ανάγκες τους, έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μιτοχόνδρια, για να παράγουν ικανοποιητικά επίπεδα ATP. Στα υγιή κύτταρα, τα μιτοχόνδρια καλύπτουν περίπου το 80% του κυτταρικού όγκου στα Κωνία και περίπου το 55% του κυτταρικού όγκου στα Ραβδία. Read More Ελλειψοειδής Ζώνη στο OCT