Στην Διάμεση Ραγοειδίτιδα η πρωτοπαθής θέση της φλεγμονής εντοπίζεται στην υαλοειδική κοιλότητα και η φλεγμονή μπορεί να ταξινομηθεί σαν Pars Planitis, Οπίσθια Κυκλίτιδα και Υαλίτιδα.Η Διάμεση Ραγοειδίτιδα εμφανίζεται σε τουλάχιστον 13% των περιπτώσεων ραγοειδίτιδας και είναι συνήθως μη λοίμωδης στην αιτιολογία. Είναι συνήθως ιδιοπαθούς (αγνώστου) αιτιολογίας στο 69% των περιπτώσεων, αλλά μπορεί να συσχετιστεί με καταστάσεις όπως η Σαρκοείδωση στο 22% των περιπτώσεων, η Σκλήρυνση κατά Πλάκας στο 8% των περιπτώσεων, τη Νόσος Lyme, τη Νόσος εξ ονύχων γαλής και τη Τοξοκαρίαση. Έτσι, προσδιορίζοντας την ενδοφθάλμια φλεγμονή ως Διάμεση Ραγοειδίτιδα, μειώνεται η λίστα των πιθανών παθήσεων ραγοειδίτιδας από περισσότερες από 75 σε λιγότερες από 10.
Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της ομάδας εργασίας SUN, ο όρος pars planitis πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο εάν οι λοιμώξεις (π.χ. Φυματίωση, Τοξοπλάσμωση) ή συστηματικές ασθένειες (π.χ. Σαρκοείδωση) έχουν αποκλειστεί κατά την διάρκεια της διερεύνησης της αιτιολογίας της Διάμεσης Ραγοειδίτιδας.
Οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν Διάμεση Ραγοειδίτιδα είναι:
1. Σαρκοείδωση
2. Νόσος Lyme
3. Νόσος εξ ονύχων γαλής (Cat scratch disease)
4. Πολλαπλή Σκλήρυνση
5. Τοξοκαρίαση
6. Pars Planitis
7. Σύνδρομα Μεταμφίεσης (ενδοφθάλμιο ξένο σώμα, Αμυλοείδωση, Λέμφωμα, Ophthalmia Nodosa)
Ο οφθαλμίατρος με βάση τα κλινικά ευρήματα από την εξέταση του οφθαλμού, το οικογενειακό ιστορικό και το ατομικό ιστορικό του ασθενούς θα διενεργήσει εργαστηριακές εξετάσεις για να καθορίσει την αιτιολογία της Διάμεσης Ραγοειδίτιδας.