ΣΠΙΛΟΙ ΧΟΡΙΟΕΙΔΟΥΣ
Η παρουσία μιας μελανοκυτταρικής αλλοίωσης στο βυθό αποτελεί συχνά λόγο ανησυχίας και άμεσης παραπομπής σε ειδικούς του αμφιβληστροειδούς ή σε ογκολόγους του οφθαλμού. Μεταξύ των διαφόρων τύπων χοριοειδικών μελαγχρωστικών βλαβών, ο σπίλος του χοριοειδούς και το μελάνωμα είναι από τις πιο συχνές και δύσκολες να διαφοροποιηθούν από τον οφθαλμίατρο.
Ο χοριοειδικός σπίλος είναι ο πιο κοινός ενδοφθάλμιος όγκος. Αυτός ο καλοήθης όγκος δημιουργείται από μικρά υπολειμματικά άτυπα μελανοκύτταρα που προέρχονται από την νευρική ακρολοφία. Παρόλο που τα πρόδρομα κύτταρα μπορεί να είναι παρόντα πριν από την γέννηση, οι περισσότεροι σπίλοι χοριοειδούς είναι σπάνιοι σε παιδιά κάτω από 12 ετών. Ο επιπολασμός των χοριοειδικών σπίλων κυμαίνεται από 1,4%-6,5%.
Ο χοριοειδικός σπίλος είναι μία επίπεδη ή ελάχιστα υπεγερμένη, με ή χωρίς μελάγχρωση αλλοίωση του χοριοειδούς. Οι περισσότεροι χοριοειδικοί σπίλοι είναι ασυμπτωματικοί, αλλά σε 10-11% των περιπτώσεων μπορούν να γίνου συμπτωματικοί με μειωμένη οπτική οξύτητα. Τα αίτια της μειωμένς οπτικής οξύτητας περιλαμβάνουν την δευτεροπαθή αποκόλληση του κεντρικού βοθρίου (50%), την εκφύλιση των φωτουποδοχέων (42%), και την υπαμφιβληστροειδική χοριοειδική νεοαγγείωση, υπερκείμενη του σπίλου(8%). Οι σπίλοι του χοριοειδούς είναι κατανεμημένοι όπισθεν του ισημερινού στο 95% των περιπτώσεων, ενώ σε ποσοστό 5% βρίσκονται μπροστά από αυτόν.
Τα ακόλουθα χρακτηριστικά θεωρούνται σημεία χρονιότητας και είναι επομένως σημαντικά στην διαφορική διάγνωση των χοριοειδικών σπίλων από μικρά χοριοειδικά μελανώματα:
1. Αλλοιώσεις του μελάγχρου επιθηλίου με drusen
2. Ατροφία του μελάγχρου επιθηλίου
3. Υπερπλασία του μελάγχρου επιθηλίου
4. Ινώδης μεταπλασία του μελάγχρου επιθηλίου
5. Εντύπωμα στο μελάγχρουν επιθήλιο
6. Αποκόλληση του μελάγχρου επιθηλίου
Η τεκμηριωμένη διεύρυνση και ανάπτυξη του χοριοειδικού σπίλου είναι ενδεικτική κακοήθους εξαλλαγής. Ωστόσο, η διεύρυνση του χοριοειδικού σπίλου δεν σημαίνει σε κάθε περίπτωση κακοήθη εξαλλαγή. Με την προυπόθεση ότι όλα τα χοριοειδικά μελανώματα προκύπτουν από προυπάρχοντες σπίλους, ο ετήσιος ρυθμός κακοήθους εξαλλαγής ενός χοριοειδικού σπίλου εκτιμάται να είναι 1/8845. Οι παράγοντες κινδύνου πρόβλεψης της μετάλλαξης του χοριοειδικού σπίλου σε μελάνωμα περιλαμβάνουν:
1. Πάχος >2mm
2. Παρουσία υπαμφιβληστροειδικού υγρού
3. Παρουσία συμπτωμάτων (μειωμένη όραση, έλλειμμα του οπτικού πεδίου, φωταψίες, μυιοψίες)
4. Πορτοκαλί χρωστική
5. Τα όρια <3mm από τον οπτικό δίσκο
6. Το υπερηχογραφικό έλλειμμα
7. Απουσία άλω
8. Απουσία drusen
Το μνημονικό για την υπενθύμιση των παραγόντων κινδύνου για οφθαλμικό μελάνωμα είναι «να βρείς μικρό οφθαλμικό μελάνωμα χρησιμοποιώντας χρήσιμες συμβουλές καθημερινά», «to find small ocular melanoma using helpful hints daily» αντιστοιχεί στο:
Πάχος (T)
Υγρό (F)
Συμπτώματα (S)
Πορτοκαλί χρωστική (Ο)
Όρια (Μ)
Υπερηχογραφικό έλλειμμα (UH)
Απουσία άλω (Η)
Απουσία Drusen (D)
Οι όγκοι που έχουν έναν μόνο παράγοντα κινδύνου έχουν 38% πιθανότητα εξαλλαγής, και αυτοί με 2 ή περισσότερους παράγοντες παρουσιάζουν εξαλλαγή σε περισσότερες από 50% των περιπτώσεων στα 5 χρόνια.
Ο σταθερός χοριοειδικός σπίλος δεν απαιτεί θεραπεία, αλλά θα πρέπει να εκτιμάται σε ετήσια βάση. Συνιστάται η απεικόνιση με μία βασική φωτογραφία. Ο οφθαλμίατρος θα πρέπει να γνωρίζει τους παράγοντες κινδύνου που προδιαθέτουν σε εξαλλαγή του χοριοειδικού σπίλου σε μελάνωμα.